Հայաստանում թավշյա հեղափոխությունից հետո նոր իրավիճակ է առաջացել Արցախի կարգավորման ռազմա-քաղաքական գործընթացում: Հայաստանը հրաժարվել է խոսել Արցախի փոխարեն, այդպիսով փոխելով հայ-ադրբեջանական հանդիպումների ու «բանակցությունների» տրամաբանությունը եւ դնելով Վիեննայի օրակարգի կատարման նախապայմանը եւ Արցախի կարգավիճակը:
Ադրբեջանը մերժում է այդ օրակարգը, եւ սկսած թավշյա հեղափոխության օրերից, զգալով իրավիճակի փոփոխությունը, կտրուկ մեծացրել է ռազմական շանտաժը, բացահայտ հայտարարելով խնդիրը ռազմական ճանապարհով լուծելու մտադրության մասին:
Երաշխիքներ առայժմ չկան, մասնավորապես, որ կհաջողվի լոկալացնել պատերազմը Ղարաբաղում, եւ հայկական կողմը կանգ չի առնի անհրաժեշտ պահին: Փոխարենը, հայկական զինուժը Նախիջեւանի ուղղությամբ հատուկ գործողություն իրականացրեց, ոչնչացնելով ադրբեջանական զինուժի նոր դիրքը:
Ադրբեջանի ռազմական շանտաժի պիկին, երբ շփման գծի մոտ այդ երկիրը մասշտաբային զորավարժություն սկսեց, տեղի ունեցան մի շարք նշանակալի իրադարձություններ: Զորավարժությունների մեկնարկին տեղի ունեցավ Մինգեչաուրի ՋԷԿ-ի խոշոր վթարը, երբ Ադրբեջանը հոսանքազրկվեց, ենթակառուցվածքները շարքից դուրս եկան:
Բացի այդ, Բաքուն հայտարարեց, որ այս օրերին ծրագրվում էր իսլամական հեղաշրջում իրականացնել երկրում, հեռացնելով գործող վարչակարգը: Հետաքրքիր զուգադիպություն էր:
Մինգեչաուրի ջրամբարը գտնվում է հայկական հեռահար զենքի հասանելիության ծիրում, հայկական բանակի քթի տակով են անցնում Ադրբեջանին փող բերող կարեւորագույն կոմունիկացիաները՝ նավթամուղն ու գազատարը, ինչպես նաեւ երկաթուղին:
Հուլիսի 2-ի տեխնածին կոլապսը պետք է որ Ադրբեջանին հասկացնի, թե ինչ հետեւանքներ կլինեն պատերազմի դեպքում: Ընդ որում, սա հաշվի կառնեն նաեւ նրանք, ովքեր ինչ-ինչ պատճառներով կարող են պատերազմի երաշխիքներ տալ Ադրբեջանին:
Ինքնիշխան ու սեփական շահերից բխող որոշումներ ընդունող Հայաստանը պատերազմը կանխելու, իսկ պատերազմի ժամանակ թշնամուն ջախջախելու ամենամեծ երաշխիքն է: