Վեներան, այնուամենայնիվ, դրանց շարքում չէ:
Երկրի կենսոլորտը պարունակում է բոլոր հայտնի բաղադրիչները, որոնք անհրաժեշտ են կյանքի (ինչպիսին մենք գիտենք այն) ձևավորման և պահպանման համար: Բայց Վեներայի ամպերում, հնարավոր է՝ կենսածին ֆոսֆինի վերջերս հայտնաբերումը մեզ հիշեցնում է, որ այդ բաղադրիչներից գոնե մի քանիսը գոյություն ունեն նաև Արեգակնային համակարգի այլ անկյուններում: Գոյություն ունի առնվազն չորս խոստումնալից տիեզերական մարմին որտեղ արտաերկրյա կյանքի մանրակրկիտ որոնումն, ի վերջո, կարող է արդյունք տալ:
Կարմիր մոլորակն ամենից շատ է նման Արեգակնային համակարգին։ Մարսի վրա մեկ օրը տևում է 24,5 ժամ, բևեռային սառցե ծածկույթներն ընդլայնվում և կրճատվում են տարվա եղանակից կախված, իսկ մոլորակի մակերևույթների զգալի զանգվածը ժամանակին ընկղմված է եղել ջրի տակ:
Մարսի հարավային բևեռային սառույցի ծածկույթի տակ լճի և սեզոնին ու անգամ օրվա ժամին զուգահեռ փոփոխվող մթնոլորտում մեթանի հայտնաբերումը Մարսը դարձնում է կյանքի որոնման շատ հետաքրքիր թեկնածու:
Մեթանը կարող է արտադրվել կենսաբանական պրոցեսների արդյունքում, սակայն Մարսի վրա այդ գազի իրական աղբյուրը դեռևս անհայտ է։ Գիտնականները համոզված են, որ ժամանակին մոլորակի վրա եղել է ավելի բարենպաստ միջավայր, սակայն այսոր Մարսի մթնոլորտը չափազանց բարակ և չոր է՝ գրեթե ամբողջությամբ բաղկացած ածխաթթու գազից։
Այն շատ թույլ է պաշտպանում արևային և տիեզերական ճառագայթումից։ Բայց բացառված չէ, որ Մարսի մակերևույթի տակ պահպանվել են հեղուկ ջրի որոշ պաշարներ, և այս դեպքում մոլորակի վրա կյանքը դեռ կարող էր գոյություն ունենալ:
Յուպիտերի այս մոլորակը հայտնաբերել է Գալիլեո Գալիլեյը 1610 թվականին՝ երեք այլ ավելի խոշոր լուսինի հետ միասին։ Եվրոպան շատ ավելի փոքր է մեր Լուսնից և պտտվում է գազային հսկայի շուրջ 670 000 կմ հեռավորության վրա 84 ժամ պարբերությամբ:
Եվրոպան անընդհատ կրճատվում և ընլայնվում է Յուպիտերի և գալիլեյան այլ արբանյակների ձգողական դաշտերի ազդեցության տակ։ Այս պրոցեսը հայտնի է որպես մակընթացային ճկում։ Համարվում է, որ այս լուսինը երկրաբանորեն ակտիվ աշխարհ է՝ ինչպես Երկիրը, քանի որ հզոր մակընթացային ճկումները տաքացնում են արբանյակի միջուկը։
Եվրոպայի արտաքին շերտերը (ենթադրաբար՝ 100կմ հաստությամբ) բաղկացած են ջրից․ մասամբ 10-30կմ հաստությամբ սառցե շերտից, մասամբ էլ, ինչպես կարծում են՝ մակերևույթային հեղուկ օվկիանոսից։ Ստորին շերտը բաղկացած է հանքատեսակներից, իսկ միջուկում, ենթադրաբար, գտնվում է ոչ մեծ մեաղական լիճ։
Անդրմակերևույթային օվկիանոսի գոյության ապացույց կարող են հանդիսանալ գեյզերները, որոնք արտանետվում են սառույցի ճեղքերից, թույլ մագնիսական դաշտը և մակերևույթի քաոտիկ ռելիեֆը, որը կարող է դեֆորմացված լինել դրա տակ պտտվող օվկիանոսային հոսանքների ազդեցության ներքո։ Այս սառցե վահանը մեկուսացնում է ստորգետնյա օվկիանոսը ծայրահեղ ցրտից և տիեզերական վակումից, ինչպես նաև Յուպիտերի կատաղի ճառագայթային գոտիներից։
Այս օվկիանոսային աշխարհի հատակում գոյություն ունեն գտնել հիդրոթերմային աղբյուրներ և հրաբուխներ։ Երկրի վրա նման օբյեկտները հաճախ պահպանում են անչափ հարուստ և բազմազան էկոհամակարգերը։
Ինչպես և Եվրոպան՝ Էնցելադը սառցեպատ արբանյակ է հեղուկ ջրից բաղկացած անդրմակերևութային օվկիանոսով։ Էնցելադը պտտվում է Սատուրնի շուրջ և առաջին անգամ գրավել է գիտնականների ուշադրությունը որպես պոտենցիալ բնակելի աշխարհ հարավային բևեռի մոտ հսկայական գեյզերների անսպասելի հայտնագործությունից հետո:
Ջրի այս շիթերը արտահոսում են մակերևույթի խոշոր ճեղքերից և, Էնցելադի թույլ ձգողական դաշտի հետևանքով ցողացրվում են տիեզերք։ Սա հեղուկ ջրի ստորգետյա պահեստի առկայության հստակ վկայությունն է:
Այս գեյզերներում հայտնաբերվել է ոչ միայն ջուր, այլև շատ օրգանական մոլեկուլներ և, ամենակարևորը, կարծր սիլիկատային մասնիկների մանր հատիկներ, որոնք կարող են լինել միայն այն դեպքում, եթե անդրմակերևութային օվկիանոսի ջուրը ֆիզիկական շփման մեջ է գտնվում ժայռոտ հատակի հետ առնվազն 90˚ C ջերմաստիճանի պայմաններում:
Սա օվկիանոսի հատակին հիդրոթերմային խառնարանների գոյության շատ համոզիչ վկայությունն է, որոնք ապահովում են կյանքի ձևավորման համար անհրաժեշտ քիմիական բաղադրությունը և տեղայնացված էներգիայի աղբյուրներ։
Տիտանը Սատուրնի ամենամեծ արբանյակն է և խիտ մթնոլորտ ունեցող միակ արբանյակը Արեգակնային համակարգում։ “Հյուգենս” զոնդի օգնությամբ իրականացված ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ Տիտանի մթնոլորտում պարբերաբար տեղում են հեղուկ մեթանի և այլ օրգանական նյութերի անձրևներ:
Տիտանի մթնոլորտը բաղկացած է հիմնականում ազոտից՝ կյանքի բոլոր հայտնի ձևերում սպիտակուցների կառուցման համար օգտագործվող կարևոր քիմիական տարրից։ Ռադիոլոկացիոն դիտարկումները բացահայտել են հեղուկ մեթանի և էթանի գետերի և լճերի գոյությունը, ինչպես նաև, հնարավոր է, կրիոհրաբուխների՝ լավայի փոխարեն հեղուկ ջուր արտանետող հրաբխանման գոյացությունների առկայությունը։ Սա խոսում է այն մասին, որ Տիտանի, ինչպես Եվրոպայի և էնցելադի մակերևույթների տակ գոյություն ունի հեղուկ ջրի պաշար։
Արեգակից այդչափ հսկայական հեռավորության վրա Տիտանի մակերևույթի ջերմաստիճանը -180 ˚C է, ինչը չափազանց ցածր է հեղուկ ջրի համար: Այնուամենայնիվ, Տիտանի վրա առկա քիմիական նյութերի առատությունը տեղիք է տվել ենթադրությունների, որ այնտեղ կարող են գոյություն ունենալ երկրային օրգանիզմներից հիմնովին տարբեր քիմիական բաղադրություններով կյանքի ձևեր: