Մայքլ Ավետիքյանի մտահղացմամբ պարենային բանկը պետք է սննդամթերք բաժանի կարիքավորներին, այդ թվում՝ պատերազմի մասնակիցներին և նրանց ընտանիքներին։
Պարենային բանկը, որը կհամալրվի բիզնեսի և հասարակ քաղաքացիների կողմից, կարող է Հայաստանում օգնել հազարավոր աղքատ մարդկանց։ Այդ մասին Sputnik միջազգային մուլտիմեդիոն կենտրոնում կայացած մամուլի ասուլիսում ասաց կանադահայ Մայքլ Ավետիքյանը։
Նա Հայաստան է եկել անցյալ տարի։ Կորոնավիրուսային «լոքդաունի» ճամանակ նա որոշեց մնալ երկրում և չօգտվեց տարհանման չվերթներից։ Հենց այդ ժամանակ նրա մոտ գաղափար առաջացղավ օժանդակել համավարակի ժամանակ աշխատանքը կորցրած ընտանիքներին։
2020 թ․ սեպտեմբերին, երբ սկսվեցին ռազմական գործողությունները, նա մի քանի կամավորների հետ սկսեց մեկնել երկրի հարավ՝ սնունդ ու առաջին անհրաժեշտության իրեր հասցնելով զինվորներին։
««Այժմ բազմաթիվ վիրավոր զինվորականներ կան, որոնք ուղղակի չեն կարող աշխատել։ Ես իմ պարտքն եմ համարում նրանց օգնություն ցուցաբերելը։ Դրա համար ուզում եմ ստեղծել պարենային բանկ։ Արևմուտքում արդեն վաղուց գործում են նման բանկեր սոցիալապես անապահով մարդկանց օգնելու համար»,– հավելեց Ավետիքյանը։ Այն կգործի մոտավորապես նույն սխեմայով. սուպերմարկետները և սննդամթերք արտադրողները, ինչպես նաև սովորական քաղաքացիները կարող են ուտելիք փոխանցել պարենային բանկերին (օրինակ, սուպերմարկետներում դրա համար տեղադրվում են հատուկ արկղեր), դրանից հետո բանկը սննդամթերքը կտեղափոխի պահեստ, կկազմի սննդամթերքի փաթեթներ և կբաժանի կարիքավորներին։
«Այստեղ մարդիկ կան, որոնք չեն կարող ուտելիք գնել, որոնք որոնում են այն աղբարկղներում։ Եկեք չձևացնենք, որ այդպիսի բան չկա։ Ավելի լավ է չթափել ուտելիքը, այլ տալ նրանց, ովքեր դրա կարիքն ունեն»,– կարծում է Ավետիքյանը։
Մի քանի ամիս առաջ նա կազմակերպչական աջակցության խնդրանքով դիմել է ՀՀ աշխատանքի ու սոցիալական հարցերի նախարարություն, սակայն արձագանք չի եղել։ Ավետիքյանը փող չի խնդրել, նրան ընդամենը պետք է եղել իրավական խորհրդակցություն տեղի օրենսդրության պայմաններում նման կազմակերպություն ստեղծելու համար։
«Արտասահմանում ապրանքները կամ փողը անհատույց կերպով տրամադրելու համար գործում են հարկային դուրսգրումներ։ Երբ ես հետաքրքրվեցի այդ մասին մեր նախարարությունում, ինձ ասացին, որ Հայաստանում նման բան չկա։ Պարզվեց, որ կա։ Այդ և այլ մասնագիտական հարցերում ինձ նույնիսկ նորմալ պարզաբանումներ չեն տվել»,– նշեց Ավետիքյանը (Հայաստանում, իսկապես, նման դուրսգրում գործում է` շրջանառության 0.25 տոկոսի չափով)։
Քաղաքականությունն այստեղ բոլորովին կապ չունի, ասում է Մայքլը, երբ փորձում են «անկեղծ զրույցի» բռնվել նրա հետ․ («դե, պարզ է, որ հրապարակավ չես ասի, բայց իրականում ո՞վ է կանգնած մեջքիդ հետևում», նա պատասխանում է, որ նրա թիկունքին կանգնած է սփյուռքը, և նա դրա մի մասն է)։ Ավետիքյանը կարծում է, որ սփյուռքը միշտ օգնել և օգնում է Հայաստանին, որտեղ էլ այն լինի։ Տարբերություն չկա, թե որ երկրից ես, արևմտահայերեն ես խոսում, թե արևելահայերեն, միգուցե ընդհանրապես չգիտես մայրենի լեզուն (Մայքլը ռուսախոս է)։
«Մենք բոլորս աշխատում ենք մի նպատակով․ օգնել մեր հայրենիքին` Հայաստանին։ Երկրի սահմաններից դուրս մեր սփյուռքն անցկացնում է ցույցեր՝ ի աջակցություն մեր գերիների։ Մենք ամենազոր չենք, բայց ինչ կարողանում՝ անում ենք, չսպասելով գովեստի կամ պարգևի»,– շեշտեց Մայքլը։
Հիմա նա շարունակում է բանակցությունները մասնավոր հատվածի (խանութների և արտադրողների) հետ, որոնց այդ գաղափարը գրավում է։ Մայքլի խոսքով՝ եթե նրանք տրամադրեն չվաճառված ապրանքը, ապա ֆինանսական փոխանցումներ կպահանջվեն միայն պահեստ վարձակալելու և կարիքավոր ընտանիքներին ապրանքներ բաժանելու համար։
Կորոնավիրուսի, պատերազմական գործողությունների ընթացքում և դրանից հետո Մայքլը սփյուռքի աջակցությամբ օգնություն է ցուցաբերել ավելի քան 1000 ընտանիքի։