Հայաստանի արտաքին քաղաքականության «արևմտականացումը» շարունակում է մնալ Հարավային Կովկասում իրավիճակի, հին մարտահրավերների և տարածաշրջանում նոր միտումների քննարկման առանցքային թեմաներից մեկը։ Նիկոլ Փաշինյանի այցը Վաշինգտոն հիանալի հնարավորություն է կրկին դիտարկելու այս հարցը, գնահատելու Երևանի շրջադարձի չափը դեպի Արևմուտք և հասկանալու, թե որքանով այդ փոփոխությունները կարող են դառնալ անշրջելի։ Այս մասին սոցցանցերում գրել է ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։
«Այսպիսով, Հայաստանի վարչապետը գնաց Վաշինգտոն։ Այս այցը սովորական իրադարձություն անվանել չի կարելի։ Դրա հիմքում ոչ միայն ֆորմալ պատճառներ կան, այլեւ ավելի խորը։ Փաշինյանը մասնակցում է Վաշինգտոնում ամեն տարի անցկացվող Խղճի ազատության միջազգային գագաթնաժողովին։ Միացյալ Նահանգներն ավանդաբար իրեն հռչակել է որպես կրոնական ազատության պաշտպան ամբողջ աշխարհում, և Միջազգային կրոնական ազատության հանձնաժողովը (USCIRF), որն ամերիկյան կառավարության անկախ խորհրդատվական մարմինն է, աշխատում է այս ուղղությամբ:
Այնուամենայնիվ, Հայաստանը գերակշռող միակրոն երկիր է, և դժվար թե խղճի ազատության պաշտպանությունը Փաշինյանի և նրա թիմի համար անձնական առաջնահերթություն լինի։ Ուստի կարեւոր է հասկանալ ԱՄՆ նրա այցի իրական պատճառները։
Նախ՝ Փաշինյանը փորձում է Դոնալդ Թրամփի թիմին փոխանցել, որ Ջո Բայդենի վարչակազմի հետ համագործակցությունը ոչ միայն ժամանակավոր ընթացք է, այլ Հայաստանի ռազմավարական շահը Միացյալ Նահանգների հետ փոխգործակցության մեջ։ Այդ իսկ պատճառով նա նոր վարչակազմին կոչ է արել ավելի մեծ ուշադրություն դարձնել հարավկովկասյան տարածաշրջանին։
Երկրորդ՝ այցն արտացոլում է Երևանի ցանկությունը՝ չզիջել Բաքվին Վաշինգտոնի ուշադրության համար չասված պայքարում։
Երրորդ, չնայած խառը արդյունքներին, Փաշինյանը շարունակում է Հայաստանի համար արտաքին անվտանգության երաշխիքներ փնտրել ոչ միայն Մոսկվայում, այլև Վաշինգտոնում, Դելիում և Թեհրանում։ Հետաքրքիր է, որ նույնիսկ կառավարամետ հայկական աղբյուրները խանդավառությամբ արձագանքեցին տարածաշրջանում սահմանների վերանայման անթույլատրելիության մասին Իրանի վերջին հայտարարություններին: Այնուամենայնիվ, թե ինչպես է դա համապատասխանում Միացյալ Նահանգների հետ կապերի խորացմանը, մնում է առեղծված:
Չորրորդ՝ Փաշինյանը նաև օգտագործում է ամերիկյան հարթակը այլ խաղացողներին ազդանշաններ փոխանցելու համար։ «Մոսկվային նա ցույց է տալիս շահերի հավասարակշռությունը պահպանելու իր մտադրությունը, իսկ Բաքվին և Անկարային ցույց է տալիս վրեժխնդրության իր ցանկության բացակայությունը և զգուշավոր աշխարհաքաղաքական ռազմավարությանը նվիրվածությունը», - նշել է Մարկեդոնովը։