1988 թվականի դեկտեմբերի 7-ին Հայաստանն ապրեց իր պատմության ամենաողբերգական էջերից մեկը։ Ժամը 11:41-ին Հայկական ԽՍՀ հյուսիսային շրջաններում տեղի է ունեցել ավերիչ երկրաշարժ՝ էպիկենտրոնով Սպիտակում։
Աղետի հետևանքով զոհվել է ավելի քան 25 հազար մարդ, վիրավորվել տասնյակ հազարավոր մարդիկ, հարյուր հազարավոր մարդիկ մնացել են անօթևան։ Սպիտակ քաղաքն ու աղետի էպիկենտրոնում գտնվող Նալբանդ գյուղն ամբողջությամբ ավերվել են։ Լուրջ վնասներ են հասցվել նաև հանրապետության երկրորդ և երրորդ քաղաքներին՝ Լենինականին (այժմ՝ Գյումրի) և Կիրովականին (այժմ՝ Վանաձոր)։ Բազմահարկ շենքերի ավերումը բազմաթիվ զոհերի պատճառներից մեկն էր։
Ավելի քան 7 բալ ուժգնությամբ երկրաշարժը տեւել է մոտ 30 վայրկյան՝ փլատակների տակ թողնելով տասնյակ հազարավոր մարդկանց։ Այն զգացվել է Երևանում, Թբիլիսիում և արձանագրվել աշխարհի սեյսմոլոգիական կայանների կողմից։ Ավերվել են շրջանի ենթակառուցվածքները՝ դպրոցներ, հիվանդանոցներ, գործարաններ և գործարաններ։
Հայաստանին օգնության հասան ԽՍՀՄ բոլոր հանրապետությունները և օտարերկրյա շատ երկրներ։ Հետևանքների վերացմանը մասնակցել են խորհրդային բանակի հազարավոր զինվորներ և սպաներ։ Ցավոք սրտի, մարդասիրական օգնության առաքման ժամանակ զոհվել են երկու ինքնաթիռների՝ խորհրդային և հարավսլավական ինքնաթիռների անձնակազմերը։
Այս ողբերգությունը դրդեց ստեղծել մասնագիտացված փրկարարական ջոկատ, որը հետագայում դարձավ Արտակարգ իրավիճակների նախարարության կազմում։
Սկսվեցին վերակառուցման լայնածավալ ծրագրեր, սակայն դրանց իրականացումը ԽՍՀՄ փլուզումից հետո կանգ առավ։ Ավելի քան 30 տարի անց զոհերի մի զգալի մասը նոր բնակարան ստացավ, սակայն Շիրակի և Լոռու մարզերում դեռևս կան ընտանիքներ, որոնք ստիպված են ապրել ժամանակավոր տներում։